Waarom zou mijn burn-out boek jou kunnen helpen?
Steun door herkenning
Jouw burn-out is van jou. Ik geloof heilig in het feit dat er geen universele handleiding is die voor iedereen werkt. En er is geen quick fix. Want het is slechts een symptoom van een diepere oorzaak die anders is in elk persoon. Die afhankelijk is van persoonlijkheid, karakter, ervaringen en alle onverwerkte shit die we met ons meedragen. Geen enkele burn-out is hetzelfde.
“Hartstikke leuk, Tam, maar waarom zou ik je boek dan moeten lezen?” Omdat we in grote lijnen hetzelfde meemaken. Een overprikkeld brein, fysieke pijn, totale uitputting en een schreeuw van jouw geest om nu echt eens rust te pakken, te evalueren en het anders te gaan doen. #HOEDAN?! kan je helpen omdat je voelt dat ik hetzelfde heb meegemaakt. Je voelt steun door herkenning en dat geeft hoop. Hoop die soms heel ver te zoeken is.
Het echte verhaal
Dit is geen “Het was wel héél zwaar maar ik heb er zóveel uit gehaald’-verhaal”. Die vond ik op een later tijdstip ontzettend leerzaam maar het was niet wat ik in mijn burn-out wilde lezen. Ik wilde de pijn lezen; de duistere tijden waarin je in blinde angst en brainfog op je badkamervloer kapot lag te gaan. En vooral ook concreet wat je dan deed om eruit te komen.
Dit boek is de rauwe werkelijkheid die jij wellicht ook doormaakt. Je leest een deel van mijn donkerste jaren. Angst, paniek, anxiety, pijn en totale mentale chaos. Want het is tijd is dat het taboe verbroken wordt. Burn-out, depressie, angst & paniekklachten, anxiety…alles zou bespreekbaar moeten zijn. Maar in plaats daarvan is er zoveel (zelf)oordeel. Dus ontstaat er schaamte. Moeilijke tijden, emoties en gevoel moeten bespreekbaar zijn, want al die schaamte maakt het zoveel zwaarder. Eén van mijn hoofddoelen is jou helpen door middel van mijn openhartigheid, met het echte verhaal.
De combinatie van verhaal & concrete tools
Dit is het boek dat ik zelf had willen lezen toen ik keihard “crashte”. Dat was het woord dat ik gebruikte, want ik zat nog in totale ontkenning. “Ik heb godverdomme geen burn-out, ik ben alleen maar een beetje overprikkeld!“. Natuurlijk was het wel een burn-out en opeens moest ik in een tijd van totale wanhoop “leren luisteren naar mijn lichaam“. Maar ik wist niet hoe dat moest. Want voelen deed ik al lang niet meer. Dus hoe moest ik luisteren naar mijn lichaam als daar geen connectie was?
Dus maakte ik een handleiding voor mezelf. Ik schreef alles van me af en schreef duidelijk op wat er voor mij werkte. Waar ik wanneer behoefte aan had en waarom. Dat is wat dit boek is geworden. Een Rauw Burn-out Dagboek, vol mentale chaos, pijn, angst, paniek, schaamte en wanhoop, gecombineerd met concrete tools die mij enorm hebben geholpen.