Wie ben ik?

Schrijfster, ex-Head of Marketing, huidig part-time broodjes-smeerster bij Beleg van Breda en startend spreekster als ervaringsdeskundige (met gepaste hekel aan dit woord), in Burn-out, Angst, Paniek en Leren Voelen. Hieronder lees je meer over mijn missie & visie.

Mijn naam is Tamara Santbergen. Na bijna twintig jaar op hoog niveau in internationale marketing en business development voor multinationals, crashte ik in 2017 spectaculair. Ik zat in een totale burn-out die ik volledig ontkende. Als iemand het woord “burn-out” maar durfde te gebruiken in mijn omgeving dan schreeuwde ik het uit: “Nee, dat heb ik niet! Ik ben alleen maar een beetje overprikkeld!”. Paniekaanvallen in de Appie. Paniekaanvallen achter het stuur. Die waren moeilijker te ontkennen. Hoe was ik hier beland? En belangrijker nog, hoe zou ik hier ooit weer uitkomen? Radeloos en gefrustreerd probeerde ik de adviezen van anderen te begrijpen. “Je moet nu goed naar je lichaam luisteren.”. “Je zorgen maken lost niks op, probeer je gewoon niet zo druk te maken.”. Dat weet ik godverdomme ook allemaal wel maar #HOEDAN?! Hoe luister je naar je lichaam? Hoe maak je je niet zo druk?

Dus schreef ik #HOEDAN?!. Het is het boek dat ik zelf zo wanhopig zocht, daarom heb ik het geschreven. Het is een combinatie van mijn echte verhaal en de elementen die me geholpen hebben om die (voor mij) vage adviezen om te zetten naar concrete tools. In mijn burn-out was dit er niet. Inmiddels kun je gelukkig (al is dat geen goed teken) meer dan genoeg boeken en artikelen vinden, maar toen ik het zo hard nodig had, vond ik niet wat ik zocht. Ik wilde het echte verhaal lezen; de pijn, de intense angst, de wanhoop en de diepe dalen. Zodat ik wist dat ik niet alleen was in wat ik allemaal voelde. Want als ik had geweten dat anderen ook hadden meegemaakt waar ik doorheen ging, dan had ik geweten dat het goed zou komen. Dat het normaal was, dat ik niet gek werd en dat ik ooit weer zou kunnen functioneren in de maatschappij. Ik zocht dus hoop. Hoop en steun door herkenning.

#HOEDAN?! is dat boek. Het beschrijft het gevecht dat ik had met angst, wanhoop, boosheid, brainfog, wanhoop en schaamte. Het verhaal over hoe ik jankend en onder mijn eigen snot op de badkamervloer lag, wanhopig Googelend “hoe een paniekaanval ontstaat”. Het stuk dat vaak overgeslagen wordt. En ik snap nu waarom, want het is niet makkelijk om er constant terug naartoe te gaan in de vorm van een boek of gesprek. Maar dat is wel wat ik wil doen. Want delen is helen. Met mijn openhartigheid wil ik proberen mensen het stukje hoop te geven dat ik toentertijd zo hard nodig had.

Mijn Missie

Momenteel ben ik bezig om te gaan staan voor in alles waar ik in geloof. Dat heeft wat bloed, zweet en tranen gekost, zoals je in #HOEDAN?! ook kunt lezen. Want ik had geen idee wie ik was. Voelen deed ik al lang niet meer. Mijn eigen ik was verloren gegaan in een zee van zoveel externe, maar vooral ook interne verwachtingen. Ik moest mijn essentie terugvinden.

Inmiddels heb ik mijn veilige “head of marketing”-verleden achter me gelaten en heb ik gekozen voor mijn persoonlijke missie: met mijn openhartigheid een stukje verbetering teweegbrengen in de wereld. Als schrijfster, spreekster en ervaringsdeskundige in burn-out, angst, paniek en leren voelen.

Ik wil mensen helpen die een beetje zijn zoals ik. Die het contact met zichzelf verloren zijn, maar niet weten waar ze moeten beginnen. Die ergens diep van binnen stiekem wel weten dat hun burn-out slechts een symptoom is van een groter probleem. Die iets verder willen kijken dan die burn-out, om de echte oorzaak te vinden. Om uiteindelijk bewuster te kunnen leven. Om meer als zichzelf te gaan leven. Want ergens gaan we als maatschappij de mist in. Het tempo is veel te hoog, de hoeveelheid prikkels per dag is niet bij te houden. We vallen om, met bosjes tegelijk.

Een aantal kernwoorden op een rijtje:

Inspireren met mijn openhartigheid en het echte verhaal. In de vorm van schrijven en spreken, als ervaringsdeskundige in burn-out, angst, paniek en leren voelen. Het boek #HOEDAN?! is deel één in de serie “Vechten, Vluchten, Bewustwording” en de andere twee delen verwacht ik in 2024 uit te brengen.
Mensen met een burn-out met elkaar verbinden. Want waarom zouden alleen mensen met alcoholproblemen elkaar helpen? Het voelt zo goed om met iemand te praten die je echt begrijpt omdat hij of zij hetzelfde heeft meegemaakt. Lees hier meer over de Burn-out Borrel; een drankje zonder prikkels, lekker buiten in het Liesbos tussen Breda en Etten-Leur.
Steun bieden door herkenning aan iedereen die zich net zo wanhopig heeft gevoeld als ik. Met als doel om anderen te helpen om minder schaamte te voelen, om meer te durven praten over alles waar schaamte of (zelf)oordeel op zit.

Tamara Santbergen Spreker Ervaringsdeskundige Burn-Out Survivor

Waarom?

Omdat het belachelijk hoge tempo van de huidige maatschappij ziekmakend is voor velen. Het aantal burn-outs groeit en niemand heeft tijd om bewust te leven, wat mijns inziens de enige oplossing is om dat aantal naar beneden te krijgen. Maar niemand heeft tijd om te kijken naar oude patronen (wat ik “default settings” noem in mijn boek) of voor het verwerken van gevoel, emotie of de trauma’s die we met ons meedragen en die ons gedrag zo ontzettend beïnvloeden. Om nog maar niet te spreken van de mensen die medicijnen, alcohol of drugs nodig hebben om te kunnen blijven staan. Dat ligt niet aan hen. Er is niks mis met de mens, er is iets mis met de maatschappij.

Het aantal burn-outs is volgens mij nog maar het topje van de ijsberg; er zijn genoeg mensen die niet crashen maar een andere ziekte krijgen die ze tot stilstand dwingt. Want een burn-out is niets anders dan lichaam en geest die samen wanhopig schreeuwen “En nu is het genoeg!“. Het is een symptoom van een veel dieper probleem in onszelf én in de maatschappij.

De wereld is een plek geworden waar te veel druk ervaren wordt, bewust of onbewust. Waar de focus ligt op symptoombestrijding van (mentale) problemen in plaats van het aanpakken van de oorzaak…want daar hebben we geen tijd voor. We moeten tenslotte door met werken en geld verdienen. Er is geen tijd voor een burn-out of depressie. Dus stoppen we onze emoties weg en gaan door, met of zonder pillen om te kunnen blijven staan. En ik heb gezien wat dat kan doen met een mens. Dat is de echte pandemie.

Dus waarom? Omdat ik een visie heb. Ik wil staan voor een wereld met meer bewustzijn en openheid. Een wereld met meer ruimte voor de mens. Een wereld met minder oordeel en meer compassie. Een wereld met een realistisch tempo waarin men zich veilig genoeg voelt om zichzelf te zijn. Dat klinkt als een mooi sprookje, toch? Maar het is het waard om voor te vechten. Met mijn openhartigheid en samen met gelijkgestemden hoop ik een steentje bij te dragen aan die nieuwe wereld.